Kendimden bugün gereğinden çok fazla şey istediğimi anladım. Gereksizdi. Bütün bu aynaların dışında, yalnızca zaman ve –ten dışı- o soyut platonik ülkede hayatımın sonuna kadar, yaşayacak kadar güçlü olmadığımı biliyosun.

Çoğu kimselere umarsızca, acımasızca yaraladım belkide. Çünkü normal hayata dönmek, orada yaşamak, orada sevmek istiyorum bazen. Kan akıtan yaralar almadım ben aslında, neden başka dünyadayım? Beynime kırmızı sprey boya sıkıp, kan zannettim belkide..

Bu fişlenmiş düşüncemin üzerine James Joyce’nin o dizesi geldi aklıma:
‘Beynim neden umarsızlığa düştün böylesine, aklın yok mu senin?’

Belki de gereğinden fazla aklım olduğu için kendi küçük dünyam var..
Ve o küçük dünyada kocaman sen..

Bu gece kendimi bir tonluk kelebek kadar hafif hissediyorum..
Huzurluyum..
Şimdi..

Seni seviyorum.

Erik Satie - Gnossienne
22 Şubat Pazar